پرواز روح و تمام شرایط آن

مكان بايد ساكت و آرام باشد . تمام مزاحمت‌هاي صوتي را حذف كنيد . يك موزيك ملايم و بدون كلام پخش كنيد ، تا مزاحمت‌هاي صوتي جزيي در آن گم شود . اين موزيك به آرامش شما نيز كمك مي‌كند و زمان تمرين شما را تنظيم مي‌ نمايد . همچنين بعد از چند جلسه ، شما با صداي موزيك شرطي مي ‌شويد . اين باعث مي‌شود در تمرينات بعد راحت ‌تر و سريع ‌تر به نتيجه مطلوب برسيد و نتايج موفق ‌تري كسب نماييد . در و پنجره‌ها را ببنديد تا مزاحمت‌هاي صوتي از بيرون وارد نشود . خود را براي پذيرش مزاحمت‌هاي صوتي ناگهاني آماده كنيد . بدين ترتيب كه به خود بگوييد : مزاحمت‌هاي صوتي ناگهاني و احتمالي براي من به راحتي قابل تحمل است .

مكان بهتر است كه نيمه تاريك و يا تاريك باشد . وجود نور ، خود نوعي محرك و عامل مزاحم مي‌ باشد . تمام لامپ‌ها را خاموش كنيد . پرده‌ها را كامل بكشيد و اجازه دهيد مكان تمرين در تاريكي فرو رود . اگر تاريكي كامل را نمي‌پسنديد ، يك لامپ كم‌ نور روشن كنيد و طوري قرار بگيريد كه نور آن مستقيم به چشمان شما نتابد . اگر اين لامپ كم‌نور به رنگ سبز يا آبي باشد بهتر است .

دماي محيط بايد متعادل و مطلوب باشد . اگر دماي محيط گرم يا سرد باشد ، باعث اختلال در تمركز شما خواهد شد . هيچگونه بوي محرك ، مهيج يا مزاحمي در محيط نباشد . البته برخي از انواع عطرها مي‌تواند تأثير مفيد داشته باشد . براي مثال روشن كردن عود مفيد است . اين سنت در هندوستان بسيار رايج است . ممكن است شما به صورت ذاتي از يك عطر خوشتان بيايد و بوي آن به شما آرامش بدهد . مي‌توانيد از اين عطر در هنگام تمرين استفاده كنيد . وجود بوهاي نامطبوع و مشمئز كننده مي‌تواند مضر باشد .

بهترين زمان براي تمرين سحرگاه و يا اول صبح مي‌باشد ، به شرط آنكه قبل از آن به اندازه كافي و لازم خوابيده و استراحت كرده باشيد . انجام تمرين‌ها ، شب قبل از خواب مشروط بر آنكه خستگي مفرط در وجود شما نباشد نيز امكان‌پذير است . البته در صورت فراهم بودن ساير شرايط شما مي‌توانيد در هر زمان كه تمايل داشته باشيد تمرين كنيد . مدت زمان تمرين براي مبتديان به طور متوسط نيم ساعت مي‌باشد . البته چند دقيقه كم يا زياد شدن آن اشكالي ندارد . ولي تمرين‌هاي طولاني براي اينگونه افراد به هيچ عنوان توصيه نمي‌شود . نتيجه‌ تمرين هر چه كه باشد (موفق يا ناموفق ) نبايد زمان تمرين بيشتر از مقدار ذكر شده باشد .

جواهرات ، ساعت و امثال آن را كه در تماس با پوست بدن هستند ، از خود دور كنيد . وجود يا عدم وجود عينك روي چشمان شما بستگي به عادت و راحتي شما دارد ، هر طور كه راحت هستيد همان طور عمل كنيد . لباس‌هاي تنگ و ضمخت را از تن خارج نموده ، به جاي آن لباس راحت و گشاد بپوشيد ، تا هيچگونه فشاري توسط لباس به جسم شما وارد نشود . نيازي به برهنه بودن نيست و بهتر است كه لباس و پوشش به همان صورت مذكور داشته باشيد .

بهتر است قبل از تمرين دوش بگيريد يا حداقل دست و پا و صورت خود را بشوييد . حتماً قبل از تمرين روده و مثانه خود را تخليه نماييد .

براي تمرين مي‌توانيد روي صندلي نشسته و يا روي زمين دراز بكشيد . اگر از حالت اول استفاده مي‌كنيد ، يك مبل راحت و پشت بلند انتخاب كنيد . روي آن بنشينيد ، كف هر دو پا را به طور كامل روي زمين بگذاريد و سر و گردن را بر روي پشتي صندلي رها كنيد ؛ طوري كه سر معلق در هوا نباشد . در مجموع وضعيت بدن شما روي صندلي به گونه‌اي باشد كه در تمام بدن احساس راحتي كنيد و هيچ يك از عضلات تحت فشار و يا انقباض نباشد . در صورتي كه براي تمرين روي زمين دراز مي‌كشيد ، حتماً يك زيرانداز نرم و مناسب ( پتو يا تشك ) پهن نماييد . روي تخت و خوشخواب نيز مي‌توانيد تمرين كنيد . استفاده يا عدم استفاده از بالش به خود شما بستگي دارد . هرطور كه راحت هستيد همان طور عمل كنيد . براي تمرين به روش خوابيده بايد به پشت دراز بكشيد ، پاها را به اندازه عرض شانه‌ها باز نماييد ، دست‌ها را با كمي فاصله در كنار بدن قرار دهيد .

در شروع تمرينات انجام تنفس عميق و شكمي همراه با حضور آگاهي مي‌تواند بسيار مفيد باشد . اينگونه تنفس‌ها سريعاً انسان را به آرامش مي‌رساند . تنفس عميق شكمي طي چهار مرحله انجام مي‌شود . مرحله اول ، دم عميق است كه طي آن با يك دم عميق ، ريه را به‌طور كامل پر از هوا مي‌كنيد . مرحله دوم ، حبس و نگه‌داشتن هواي ورودي به منظور تبادل كامل اكسيژن و دي‌اكسيدكربن مي‌باشد . در صورتي كه هواي ورودي را چند لحظه در ريه حبس كنيد ، از اكسيژن آن به طور كامل و بهينه استفاده مي‌شود . مرحله سوم ، بازدم عميق است كه طي آن تمام هواي ريه تا آنجا كه مقدور باشد ، تخليه مي‌گردد . البته تخليه‌ كامل ريه از لحاظ فيزيولوژيك امكان‌پذير نمي‌باشد . در مرحله چهارم ، چند لحظه به ريه استراحت ‌دهيد و سپس تنفس بعدي آغاز شود . در حالت معمولي عموماً نفس كشيدنهاي انسان سطحي مي‌باشد ، در نتيجه هواي قابل توجهي وارد ريه نمي‌شود . از آنجا كه همان مقدار كم هواي ورودي نيز سريعاً تخليه مي‌گردد ، اكسيژن موجود در آن به طور كامل مورد استفاده قرار نمي‌گيرد .

تنفس‌هاي عميق شكمي به شرط همراه بودن با حضور آگاهي اثرات آرامش‌بخش خواهد داشت . بدين ترتيب كه در هنگام تنفس عميق بايد آگاهي ، توجه و حضور ذهن بر يكي از اين موارد باشد : عمل دم و بازدم ( هواي ورودي و خروجي ) ، داخل حفره‌هاي بيني ، نوك بيني ، پيشاني ( چشم سوم ) ، پشت حلق ( زير مغز ) ، پنج تا هشت سانتي‌متر زير ناف ( روي شكم ) و شمارش دم و بازدم .

حضور آگاهي بر عمل تنفس علاوه بر آرام كردن بدن باعث سكون بخشيدن به ذهن ، ايجاد حالت دروني مناسب و افزايش كارايي تمرين‌ها مي‌گردد . نفس‌هاي عميق باعث افـزايش انرژي بدن ، افـزايش سطح سلامت ، تمدد اعصاب ، تسلـط بر افكار و احساسات ، بالا رفتن قدرت تمركز و ايجاد نيروي روحي مي‌گردد . براي استفاده بهتر از نيروي تنفس و آرامش حاصل از آن مي‌توانيد همزمان با نفس‌هاي عميق يك توده‌ ابرمانند انرژي‌زا و نوراني را در چند سانتي‌متري صورت خود مجسم كنيد و با هر عمل دم بخشي از آن را وارد وجودتان كنيد . اين تجسم نيز بسيار آرام‌بخش خواهد بود و سبب رهايي شما خواهد شد .

رها سازي جسم به معناي ايجاد انبساط در عضله‌ها و رها شدن آنها از انقباض‌ها و تنش‌ها مي‌باشد . براي اين منظور مي‌توانيد به ترتيب با بخش‌هاي مختلف بدن خود و عضله‌هاي مربوطه به آن بخش صحبت نموده ، از آنها بخواهيد كه آرام شوند . شايد اين موضوع به نظر شما عجيب بيايد ، ولي مطمئن باشيد كه سيستم عصبي ، پيام شما را به آن بخش از بدن مي‌رساند و آن بخش آرام و رها مي‌شود . براي مثال مي‌توانيد بگوييد : كف پاي راست من ! لطفاً آرام و رها باش .

روش ديگر براي رهاسازي اين است كه اول توجه خود را به پاها معطوف مي‌كنيد . اگر در اين اندام احساس گرفتگي ، انقباض يا درد داريد ، آن را با استفاده از قدرت تجسم به سمت زمين هدايت كرده و از كف پا به زمين منتقل نماييد . و بدين ترتيب آن را از خود دور كنيد . سپس توجه خود را به روي تنه ( شكم، سينه، كمر و شانه‌ها ) برده ، در صورتي كه گرفتگي ، درد و انقباضي دارد ، با قدرت تجسم آن را به سمت پاها هدايت كنيد و سپس به زمين منتقل نماييد . در مرحله بعد همين كار را با دست‌ها و در مرحله‌ آخر با سر و گردن انجام دهيد . بدين ترتيب تمام گرفتگي‌ها ، انقباض‌ها ، دردها ، تنش‌ها و اضطراب‌ها از جسم شما به زمين منتقل مي‌گردد ؛ زمين ظرفيت بالايي براي دريافت و هضم اين موارد دارد.

روش ديگر براي رهاسازي جسم حضور و حركت آگاهي در بخش‌هاي مختلف جسم مي‌باشد . صرف اين عمل باعث رهاسازي بدن مي‌گردد . در اين روش ، وقتي آگاهي بر يك بخش از بدن متمركز مي‌شود به ساير بخش‌ها توجهي ندارد . براي مثال توجه خود را بر كف پاها متمركز كرده ، براي چند لحظه آگاهي خود را در اين بخش نگه‌ داريد . در اين حالت به ساير بخش‌هاي بدن توجهي نداشته باشيد . اين عمل باعث احساس آرامش در كف پا مي‌شود . سپس آگاهي و توجه را به روي پا ببريد و چند لحظه نگه ‌داريد . در اين حالت نيز از ساير بخش‌هاي بدن غافل ‌باشيد و بدين ترتيب در روي پا نيز احساس آرامش كنيد . همين كار را به ترتيب با تمام بدن تا فرق سر انجام دهيد تا تمام بدن ريلكس و رها گردد .

رهاسازي ذهن ، پس از رهاسازي جسم صورت مي‌گيرد . براي اين منظور ابتدا تمام ورودي‌هاي ذهن را باز گذاريد و اجازه دهيد تا تمام افكار وارد شوند . در اين حالت پس از چند لحظه اين افكار خودشان ذهن را ترك خواهند كرد و شما نيز آنها را بدرقه كنيد . اگر ورودي‌هاي ذهن را ببنديد و بخواهيد با تلاش جلوي ورود افكار را بگيريد ، نتيجه معكوس مي‌دهد . چون فشار زياد افكار پشت درهاي بسته‌ ذهن سبب ايجاد مزاحمت و اختلال در رهاسازي ذهن و تمركز فكر مي‌گردد . در طول تمرين‌هاي اوليه ، ذهن از مسير اصلي تمرين‌ها به كرّات منحرف مي‌شود ، ولي هر بار آن را با نرمي و لطافت بر موضوع تمرين باز گردانيد . هرگز براي اين كار از خشونت استفاده نكنيد .

شيوه‌ ديگر براي رهاسازي ذهن يادآوري و يا تجسم يك منظره زيبا مي‌باشد . بدين ترتيب كه يكي از مناظر زيبايي را كه قبلاً ديده‌ايد در ذهن يادآوري ‌كنيد و يا با استفاده از قدرت تجسم خلاق تصوير يك منظره‌ زيبا را در ذهن خود مجسم ‌كنيد . اين منظره مي‌تواند يك پارك ، يك باغ ، ساحل دريا ، كوه ، دشت ، جنگل و … باشد . در اين حالت تمام بخش هاي آن منظره را در ذهن خود ببينيد . رنگ‌هاي مختلف و اجزاي تصوير را به خوبي ببينيد . صداي آن محيط را بشنويد . بوي آن محيط را استشمام كنيد . با تمام وجود در آن محيط قرار ‌بگيريد و آن را احساس و ادراك كنيد . اجازه دهيد پرنده‌ ذهن شما در اين محيط زيبا به پرواز درآيد و آرامش و رهايي را تجربه كند